





اولین بازی تیم من تو لیگ با پالرمو بود که یک هیچ بردیم
اما تو بازی برگشت با بدشانسی تموم ۶ هیچ نتیجه رو واگذار کردیم.
اما ناامید نشدیم سخت تمرین کردیم و دنبال امتیاز بودیم
بازی های سخت نیم فصل دوم گذشت و داشتیم برای بازی های آسونتر اماده می شدیم
که که اینترنت قطع شد و این بازی ها رو به خاطر بی اهمیت بودن اهمیت بازی باختیم .(خودمم نفهمیدم چی گفتم)
در حالی که موندنمون تو لیگ قطعی بود رفتیم ۱۷م.
تا اینکه اخرین بازی فصل جلو بروج رسید و وای فای هم وصل شده بود ولی مشکل اینجا بود که ما وای فای نداشتیم
اما معطل نکردم و رفتم خونه داییم ۵دقیقه تا شروع بازی بود که ی تغییر تو ترکیب دادم و اهمیت رو خیلی مهم کردم
و به هر زحمتی بود بروج زخم خورده رو بردیم.
جام لیگ از راه رسید و بازیمون با تیم قهرمان بود حریف بالا و خیلی مهم بازی کرد و ما با اهمیت معمولی
یک هیچ باختیم ، دقیقه ۸۷ و اینا بود که گل خورده بودیم
خیلی عصبانی شدم که چرا با اهمیت بالا بازی نکردم
گذشت تا دوباره و تو اخرین روز و اخرین بازی فصل به پالرمو خوردیم
نیمه ی اول رو یک هیچ باختیم
اما تاکتیک رو تغییر ندادیم
بین دو نیمه چندتا داد سر بازیکنا زدم و گفتم غیرتتون کجا رفته؟؟؟ اون هم که سنی ازشون رفته بود بهشون برخورد ، رفتن که خودشون رو نشون بدن.
هرچی از نیمه دوم میگذشت استرسم بیشتر می شد تا دقیقه ۸۰ ، یک ضربه ازاد ، یک شوت و یک گل
حالا ی حسی عجیب داشتم ، امیدوار اما پر از استرس
دقیقه ۹۰ بچه هام کار خودشون رو کردند و گل دوم رو زدن
این طوری بردیم این بازی سخت رو ، تا نشون بدیم برد پالرمو تو بازی برگشت جلوی ما اتفاقی بوده
اما شیرینی این برد جایی بیشتر میشد که فهمیدم تیم ثامن تو جام لیگ به جایگاه واقعیش رسیده بوده و زیر تیم ما بود
اول و اخر این فصل که برای ما خوب بود
اما انشاالله فصل دیگه همش خوب باشه