PowerPlay Magazine

از چی بگم برات، از اینکه بخاطر مشغله های عید رفتیم و دیگه برنگشتیم !!! از دید و بازدید های عید و خوردن و خوابیدن ک تنبلمون کرد یا از سیل و بارون و دردسر و گرفتاری برا هموطنامون

از چی بگم برات از اینکه فصل تموم شده بود و حال نداشتیم گزارشامون رو ادامه بدیم!!! ، ازبازی  ک حس و حال گذشته رو نداره، یا موفقیت و ناکامی گاه و بیگاهمون تو بازی

از چی بگم برات، از شل گرفتن مدعیا و قهرمانی کاسپین یا قهرمانی اورمو تو جام حذفی و ادامه ناکامی های میلان تو جام های داخلی ، از بازگست ردستس ب جمع مدعیان یا بازسازی میلان و مانشت، از افزایش میانگین اکادمی لیگ یا غیر فعال شدن چند تیم لیگ برتری

از چی بگم برات، از قهرمان کاسپین تو فاتحان با 3 تا پنالتی تو فینال، یا کم شدن تعداد نماینده هامون تو جام های بین المللی

از چی بگم برات، از پیشرفت روز ب روز بزگسالان و یا کمبود تجربه بازیکنان، از نتایج خوب مقدماتی و شانس خوبمون برا رفتن ب جام جهانی یا 3 شکست پیاپی چلنج کاپ، از موفقیت دوباره زیر 20 و سوم شدنمون یا از بد شانسی و دوتا اخراجیمون جلوی اکراین تو نیمه نهایی، از نداشتن بازیکن برا زیر 17 یا رسیدن ناپلونی ب جام جهانی، از برد شانسیمون جلو لهستان یا مربی جدید ایتالیایی زیر 17 سال

خلاصه اینکه باید بگم حرف برا گفتن از فصل قبل زیاد بود ولی خب طبق معمول هر سال قبل عید رو ب بچه ها مرخصی میدیم و عید هم وضعیتمون مشخصه و بعد عید هم میخاستیم ی ویژه نامه برا فصلی ک گذشت بزنیم ولی خب بخاطر گرفتاری های خودم و البته مشکلاتی ک برا دوست عزیزم مجید پیش اومد این قضیه ب تعویق افتاد L ک امیدواریم برای فصل جدید بتونیم جبران مافات کنیم

خب برگردیم ب اصل کار، اتفاقات خوب و بد و لحظات تلخ و شیرین تو فصل قبل زیاد داشتیم ک خلاصه مهمتریناش رو بصورت " از چی بگم برات " بالاتر گفتم و بد نیست ی مرور کوتاه بکنیم، البته بیشتر از دید نویسنده ک من باشم

قهرمان لیگ تیم خودم ک کاسپین شده ک اونم بخاطر خالی کردن میدون از سمت مدعیا بود و یجورایی خوش شانس بودم ک همه مدعیا بدلایلی دست ب دست هم دادن تا من بتونم قهرمان بشم، از مانشت و میلان بگیرید ک دست ب بازسازی تیم زدن تا اورمو ک امیر وقت نمیکرد و دوست خوبمون با تیم داراب ک بعد دو فصل قهرمانی انچنان تیمش رو تقویت نکرده بود و البته دوست خوبم امیر ک با تیم رد ستس کورس قهرمانی رو داغ کرده بود و خیلی خوشحالم ک بعد از مدتها با قدرت برگشت

اورمو ولووز با  شکست دادن میلان قهرمان جام حذفی لقب گرفت تا بعد از مدتها دومین قهرمانی جام حذفیش رو جشن بگیره، جالبه بدونین ک اولین قهرمان امیر فصل 11 بوده، امیر ک مدتهاست وقت انچنانی برا بازی نداره و از قهرمانی دور شده ( قهرمانی فاتحان دو فصل پیش رو فاکتور میگیریم ) نشون داد ک شیر شیره گرچه دود از کنده بلند بشه، میلان هم همچنان تیم ناکام عرصه داخلی هست، با اینکه بارها و باها مقام ها دوم و سوم لیگ و حذفی رو کسی کرد ولی همچنان بدون قهرمانی در جام های داخلی سر میکنه

برای سومین فصل پیاپی ی تیم ایرانی قهرمان فاتحان شد، فصل 27 کاسپین، 28 اورمو و 29 دوباره کاسپین، ولی نکته منفی جام های بین المللی این بود ک بعد از شاهکار و دبل قهرمانی فصل 28 تو فاتحان و چمپیونز ک نتیجش این بود 8 نماینده برا فصل 29 داشته باشیم در اوج بدشانسی 6 سهمیه فصلیمون با کمترین اختلاف امتیازی ممکن ب 4 تا تنزل پیدا کرد، شاید بگین چرا بدشانسی، صبر کنین مفصل توضیح بدم

اول دومی ک فاتحان باشه رو میگم، برا فاتحان 4 نماینده داشتیم، کاسپین، ردستس، سبزوار و منچستر، بدشانسی اونجایی بود ک منچستر دست ب انقلاب تو ترکیبش زد و با عملکرد بدش کلی امتیاز از دست دادیم و با وجود نتایج خوب سبزوار و ردستس و کاسپین جبران نشد

دوم لیگ قهرمانان ک اولی باشه، در نگاه اول با حضور 4 تیم قدر داراب، اورمو، میلان و مانشت بعنوان نماینده هامون بود انتظار موفقیت رو داشتیم ولی ...، مانشت ک دست ب بازسازی زده بود و نتایج اول فصلش جالب نبود، اون 3 تا تیم دیگه سعی در جبران و حفظ 6 نماینده رو داشتن و تا حدودی هم موفق بودن و بعنوان صدرنشین ب دور بعد صعود کردن و اوج بدشانسی اونجایی هست 3 تا نماینده بین 8 تا تیم داشته باشی ولی هیچ کدوم با هم روبرو نشن تا لااقل یک نماینده تو جمع 4 تا داشته باشی و بدتر اینکه هر 3 تا تیم هم تو همین مرحله حذف شدن و درست تو روز اخر یعنی برگزاری فینال و رده بندی 6 سهمیه رو از دست دادیم

خب بریم سراغ تیمهای ملی ک لحظات تلخ و شیرین زیاد داشتیم، البته اینم بگم ک هژیر عزیز داره زحمت ی گزارش مفصل و طولانی رو برای تیمهای ملی میکشه

مسلما شیرین ترین اتفاق ممکن تو رده های ملی رسیدن دوباره زیر 20 سال ب جمع 4 تیم برتر جام جهانی و البته سوم شدنیمون و ب همون نسبت و حتی بالاتر بدترین اتفاق ممکن بدشانسی عجیب و غریب تیم زیر سال تو بازی نیمه نهایی جلوی اکراین بود ک در کمال ناباوری در حالی ک بازی رو سر بودیم با دوتا اخراجی بازی رو واگذار کردیم و از رسیدن ب فینال باز موندیم L

تو رده بزرگسال هم بعد از چندین فصل صبر و تلاش بالاخره ب حدی رسیدیم ک میتونیم مدعی صعود ب جام جهانی باشیم و با 4 بردی ک این فصل کسب کردیم شانس خوبی برا صعود ب جام جهانی داریم،  ولی با 3 باختی تو چلنج کاپ متحمل شدیم نشون داد ک هنوز ک هنوزه باید پیشرفت کنیم

در مورد زیر 17 سال چیز خاصی نمیشه گفت جز اینکه با شانس و اقبال رفتیم جام جهانی و اونجا هم طبق معمول کار خاصی نتونستیم بکنیم ولی نکته امیدوار کننده برا من بیرون کشیدن تعداد مناسبی بازیکن خوب از اکادمی بود ک بازم مارو ب اینده امیدوار کرد و اثبات اینکه چیزی ک بیشتر از همه بهش نیاز داریم، تعداد هر بیشتر تیمها و لیگ های فعال و البته میانگین اکادمی سطح بالاتر هست

پ.ن : بازم بخاطر تاخیری  و ی مدت تعطیلی مجله معذرت میخام و امیدوارم برا فصل جدید بتونیم جبران مافات کنیم