PowerPlay Revija

موجیم و وصل ما، از خود بریدن است
ساحل بهانه ای است، رفتن رسیدن است

همیشه میگن لذت سفر ب مسیرش هست و رسیدن ب مقصد بهانه ای بیش نیست، همونطور ک مجنون رسیدن ب لیلی رو زیباتر از وصالش میدونست

این بازی و کاری ک ما میکنیم کم شباهتی ب مسیر و مقصد و نداره، مقصد و هدف هر سری تغییر میکنه ولی مسیر همچنان در حال طی شدن هست، برای نمونه خودم روزی هدفم این بود ک ب لیگ برتر صعود کنم و ی روز دیگه کسب ی قهرمانی و حالا هم هدف قهرمانی تو چمپیونز لیگ ک شدیداغیر قابل دسترس هست ولی همچنان انگیزه ای برای طی کردن مسیر و موندگاری تو این بازی هست

یکی از اهداف و مقاصد مشترک همه ما تو این بازی کسب نتایج خوب توسط تیمهای ملی بخصوص رده بزرگسالان بود و هست، روزی هدفمون این بود ک زنگ تفریح تیمها نباشیم و روزی صعود ب جام ملتها ارزو بود و ی روزی هم رسیدن ب جام جهانی هدف اصلیمون بود ک این فصل ب این هدف رسیدیم

در طی مسیر همیشه پستی و بلندی، تلخی و شیرینی وسختی و راحتی و ... وجود داره، تیم ملی ما هم در طی این مسیر اتفاقات زیادی رو پشت سر گذاشت و افراد مختلفی سکان هدایت این تیم رو بعهده داشتن تا تیم ب نتیجه رسید

لارسن پرتغالی ک تو شروع کارمون یک مربی دلسوز و کاربلد بود ولی تیم خوبی در اختیارش نبود، تا سرعلی ک فقط ی دوره کوتاه بین دوره دوم و سوم لارسن وقفه انداخت، پدرام ک طی دو دوره سرمربی تیم بود زمانی ک تیم در حال پوست اندازی بود و ی سری بازیکنان فعلی تیم ملی از جمله خرسندی ونصیریها، بکایی، مهری، توسلی و ... طی اون دو دوره معرفی شدن، تا احسان و حسین عزیز ( سرمربی سبزوار ) ک هر کدوم ب تنها یکدوره بسنده کردند، تا بالاخره مجید ک 4 فصل پیاپی رو سرمربی تیم ملی بود تا کامل کننده بخشی از زحمات دوستانی ک اسم بردم وتعداد زیادی ک اسم نبردم باشه، میگم بخشی چون هنوز قسمت زیادی از مسیر برای تیم ملی مونده و باید ببینیم در ادامه چه داستانهایی در سرنوشت تیم ملی هست

تو این مسیر کلی سختی کشیدیم و خیلی چیزا رو از دست دادیم تا ب چیزی ک میخاستیم رسیدیم، کلی از دوستان ک کمک حالمون بودن و بازیکنای خوبی رو معرفی میکردن از بازی رفتن، ی سری از بازیکنای با استعداد ک امید زیادی ب درخششون تو تیم ملی داشتیم بدلایل مختلف اصلا ب تیم ملی نرسیدن یا اگر رسیدن چندان کمک حال نبودن و حتی تو ی سری از بازی ها ک میتونستیم برنده باشیم با بد شانسی ب نتیجه دلخواه نرسیدیم ولی بالاخره موفق شدیم

در حال حاضر حال فعلی تیم خوبه چراکه شاکله اصلی تیم شدیدا جوون هست و شاهد پیشرفتشون از همه لحاظ هستیم و بعبارتی با داشتن بازیکنایی چون شهریه، نکونام، تیموریان، صمدیان، نویدکیا، بابایی، جوکار، خاکپور، باقری و ... ک همگی زیر 30 سال سن دارن تا چندین فصل اینده مشکل چندانی نداریم ولی حال کلی تیم چندان نرمال نیست، چراکه تغذیه کننده اصلی تیم یعنی اکادمی ها چندان فعال و روبراه نیستن و با این وضعیت نمیشه امید چندانی ب اینده طولانی مدت تیم داشت

امیدوارم در ادامه طی کردن مسیر شاهد ادامه رفاقت ها و رقابت ها و البته افزایش تعداد دوستانمون باشیم تا در کنارش در  اینده تیمهای ملیمون درخشش بیشتر و نتایج بهتر کسب کنند

پ.ن : ی معذرت خواهی سنگین بخاطر این همه مدت تعطیلی و خواب مجله ب همه شما دوستان عزیز بدهکاریم و امیدوارم این مقاله شروعی دوباره برای فعالیت ادامه دار مجله باشه