PowerPlay Magazine

   Wielu z nas zastanawia się od dłuższego czasu jak trenować swoich zawodników by osiągnąć jak najlepsze efekty. Mój dzisiejszy artykuł nie odpowie Wam na to pytanie, ale może pomóc Wam rozwiać niektóre wątpliwości. Analiza wpływu poszczególnych atrybutów pobocznych na ocenę nie jest łatwa, ponieważ nawet małe doświadczenie, czy też minimalny ubytek energii może zmienić ocenę zawodnika, zwłaszcza, jeżeli ta się znajdzie na pograniczu.

   Jak jest liczona ocena? Przyznam się szczerze, że nie mam pojęcia. Można by zatem rzec, że ten artykuł nie ma sensu, ponieważ analizy nie są pełne. Wielokrotnie już je odpuszczałem, aż mnie olśniło. Wielokrotnie zauważałem pewien schemat ocen, zwłaszcza u mniej ukształtowanych lub przetrenowanych zawodników. Schemat ten wygląda następująco:

atrybut główny / 10 = RATING

Jest to schemat uproszczony bez ujęcia poziomu zgrania, energii i pobocznych, ale miarodajny dla wszystkich pozycji. Wielu powie, że w takim razie oceny ich zawodników powinny być dużo wyższe. Moja odpowiedź brzmi niekoniecznie, ponieważ przyjęli pewien schemat treningu pobocznych, który wydawał im się optymalny. Ja z kolei skupiłem się w swoich analizach na wpływie pobocznych na ocenę zawodnika, a nie samym treningu.

   W swoich analizach niejednokrotnie napotykałem na problem dociągnięcia do oceny 10 przy atrybucie głównym 100-110. Wynikało to z tego, że też opracowałem sobie arkusz treningu optymalnego, który miejscami znacznie odbiegał od schematu wpływu pobocznych. Aby temu zaradzić zacząłem szukać zawodników grających na '10' i z doświadczeniem poniżej 10, żeby zminimalizować jego wpływ na oceny. Analizy wykazały nade wszystko 3 rzeczy:

• wpływ poszczególnych pobocznych na ocenę jest różny na każdą pozycję, a nawet w ramach danej pozycji,

• atrybuty o niskim wpływie na niektórych pozycjach mogą osiągać poziom atrybutów o średnim wpływie na innych pozycjach,

• optymalny trening uwzględnia jakości zawodnika.

   Skąd się to bierze? Zakładając, że zawodnik na każdej pozycji może osiągnąć '10' przy atrybucie głównym 100-110 oraz założeniu zerowego zgrania i doświadczenia jesteśmy zmuszeni poszukiwać tak zwanego rozkładu optymalnego. Ze względu na różny wpływ poszczególnych atrybutów nie jest to rzeczą prostą, więc moje wnioski cały czas są obarczone pewnym błędem.

Nie będę Wam tu truł jak doszedłem do swoich wniosków, bo to jest kilka tysięcy oglądniętych zawodników, a po prostu je Wam przedstawię. Zakładając, że na ocenę 10 zawodnik przy 100-110 w atrybucie głównym musi mieć optymalny rozkład pobocznych, to procentowo on się przedstawia następująco dla poszczególnych pozycji:

GK – 100/45/65/75/55

SD – 100/55/55/75/45

CD – 100/50/55/50/55

SM – 100/55/55/75/35

CM – 100/75/75/50/35

SF – 100/45/65/70/35

CF – 100/35/55/75/40

Nie jest to rozkład podany przez twórców, a jedynie moje obserwacje.

Nie został tu policzony strzał, ponieważ bardzo długo nie tylko ja uważałem, że nie ma on wpływu na ocenę. Jak się jednak okazało ma on wpływ przynajmniej dla pozycji napastnika, ponieważ różnica 10 punktów w strzale przy dwóch niemal identycznych napastnikach spowodowała różnicę w ocenie. Tą zależność zauważył nasz były selekcjoner komanch, któremu bardzo dziękuję za wskazówkę do dalszych analiz.

   W oparciu o wnioski odnośnie optymalnego rozkładu atrybutów pobocznych wrócę do prac nad arkuszem optymalnej pozycji, więc następne analizy z wykorzystaniem arkusza będą już o wiele pełniejsze, a co za tym idzie, będą one obarczone znacznie mniejszym błędem, ponieważ przeprowadzę je na dużo większej próbie zawodników (brak ograniczenia do jednej oceny).

Bardzo ważna uwaga do artykułu:

Optymalny rozkład atrybutów może drastycznie się różnić od optymalnego rozkładu treningowego.

Tym zajmę się w późniejszym czasie.